محمد عطریانفر، فعال سیاسی اصلاح طلب و عضو حزب کارگزاران درباره علی لاریجانی به فرهیختگان گفت: «در فضای سیاسی کشور بنده ناخواسته متهم به حمایت از لاریجانی هستم. این اتهام چندان هم غلط نیست. چون در نظریات اصلاح‌طلبی خود بیش از اینکه اسیر اسم‌ها باشم، تابع رفتارها هستم. خود را در التزام به رفتارها و کنش‌ها و سیره افراد می‌بینم.

لاریجانی البته دوست دانشگاهی من از گذشته‌های دور است. تجربه درخشانی در پارلمان داشت و شاید برخی رفتارها و نحوه مدیریت و دیدگاه‌های فرهنگی او را در عصری که صدا‌و‌سیما را مدیریت می‌کرد، نمی‌پسندیدم.

اما در پارلمان از وی گام‌های موثری در فهم ملی از اداره کشور دیدیم. حتی در مقاطعی، جمع‌بندی‌ این بود حضور وی به‌عنوان رئیس مجلس در رقابت با عارف، مرجح است و جمع‌بندی این بود که مدیریت مجلس در کسوت لاریجانی به‌دلیل سازگاری بیشتر با نظام موثرتر خواهد بود.

اما واقعیت تاسف برانگیز امروز این است شخصیتی مثل لاریجانی از دال مرکزی اصولگرایی اخراج شده. حادثه تلخی که در 1400 رخ داد و بدون هیچ حجت شرعی وی را رد صلاحیت کردند به‌حدی که رهبری هم واکنش نشان دادند و حضرات در شورای نگهبان هیچ کاری نکردند و عذر بدتر از گناه‌شان این بود که رطب و یابس‌هایی را بافته و ناموجه ارائه کرده و این چهره محترم را از حیز انتفاع ساقط کردند.

نکته دیگر اینکه اخیرا یکی از مشاوران نزدیک لاریجانی، هرگونه ارائه لیست از ناحیه او را منتفی دانسته و فعالیتی را برای وی میسر و مقدر ندیده است.»

عطریانفر درباره بیانیه میرحسین موسوی و سیدمحمد خاتمی در سال گذشته گفت: «رادیکالیسم، سم مهلک اصلاح‌طلبی است اگر رویکرد ما در کشور اصلاح‌طلبانه باشد، به قواعد اصلاح‌طلبی باید پایبند باشیم. اولا حرکت‌های سیاسی ما باید قانونمند باشد. می‌توان نظارت استصوابی را نقد کرد اما وقتی قانون شد، بدان ملتزمیم، ولی معتقد نیستیم. نمی‌توان خلاف آن هورا بکشیم. نقدمان را مطرح می‌کنیم اما مجبوریم به آن تمکین کنیم یا اگر خواستیم آن نباشد باید به روش قانونی آن را تغییر دهیم. قانونمندی خشونت پرهیزی، تحرک و اقدام اصلاحی امری قطعی بوده و کردار مسالمت‌‌آمیز از اصول اصلاح‌طلبی است...

 در جامعه اتفاقاتی رخ می‌دهد که در اختیار من و شما نیست، حادثه مهسا یکی از آنهاست. آیا مرحومه مهسا امینی اولین کسی بوده که مورد تعرض نیروهای انتظامی قرار گرفته است؟ خیر. هزاران نفر در یک دوره زمانی مورد تذکر قرار گرفتند.

این تذکر برخی قانونی و برخی خطا بوده است. در این میان اتفاقی رخ داد و عزیزی از دست رفت. این حوادث به‌خاطر اتفاقی کوچک نبوده است. نارضایتی‌های تلنبارشده‌ای است که در واقعه‌ای تلخ بیرون ریخته می‌شود. برخورد ما باید چه باشد، باید به‌دنبال حل مساله برویم. منطقا این را می‌پذیریم ممکن است نیروهای رادیکال و برانداز سوءاستفاده کنند، اما به بهانه اینکه چند نفر بخواهند شرایط را به‌هم بزنند و از آن سوءاستفاده کنند نباید صورت مساله را پاک کنیم.

به‌نظر می‌رسد در بیانیه موسوی ردی از عبور از نظام دیده می‌شود و این مفاد در دستور‌کار اصلاحات نیست. بیانیه خاتمی هم دلالت بر مرزبندی تمام‌عیار با نظریه جدید موسوی داشت. بیش از آنکه در مقام انتقال یک پیام باشد که بود -مطلعم بیانیه خاتمی قبل از اینکه موسوی بیانیه خود را صادر کند، برای انتشار آماده بود اما بنا به یک تقدیر و درست در زمان مناسب منتشر شد‌- ضمن اینکه تاکید روی اصالت دیدگاه‌های خاتمی داشت، ناخواسته و تقدیر‌گونه مرزبندی خود و اصلاحات را با بیانیه موسوی نشان داد.»